BAB 10 :
DASAR BRITISH DAN KESANNYA TERHADAP EKONOMI NEGARA
( 1 )
Perkembangan aktiviti ekonomi sebelum dan semasa pemerintahan British.
a) Ekonomi
tradisional.
1. Contoh ekonomi sara diri – melombong, cucuk tanam,
memungut hasil hutan, menangkap ikan.
2. Pengeluaran skala kecil, teknologi mudah, modal yang
kecil,buruh yang terhad dan pasaran kecil.
3. Lebihan pengeluaran – untuk tujuan kenduri, zakat,
sedekah, hadiah.
4. Padi pula disimpan untuk bekalan hingga musim berikutnya.
5. Tanaman lain – ubi, pisang, kelapa.
6. Ternakan – ayam, itik, lembu untuk keluarga.
7. Teknologi mudah – penanaman padi seperti tajak, cangkul,
tugal,tenggala.
8. Sistem pengairan mudah – sungai dan hujan.
9. Menangkap ikan – mengail, bubu, jala.
b) Ekonomi dagangan.
1. Pertanian dan perlombongan yang melibatkan lebihan
pengeluaran untuk pemasaran.
2. Pengeluaran dalam skala yang besar, buruh yang ramai,
modal besar, pemasaran lebih luas.
3. Bijih timah dipasarkan ke China, Jepun, India.
4. Bijih timah juga dibuat gendang gangsa, senjata, alat
muzik.
5. Kaedah melombong dengan mendulang – diusahakan oleh
pembesar seperti Long Jaafar, dan Ngah Ibrahim
6. Kawasan lombong di sungai dan diusahakan oleh buruh
tempatan.
7. Kedatangan British meminggirkan ekonomi orang melayu.
Wujud ekonomi duaan (dwiekonomi) iaitu ekonomi tradisional dan ekonomi
dagangan. Pantai barat dan timur juga tidak seimbang ekonominya.
8. Akhirnya British mengambil alih ekonomi dagangan dan
membawa masuk buruh China.
c) Sistem pertanian
komersial.
1. Pertanian komersial berasaskan kepaa eksport dan menjadi
penyumbang utama kerajaan.
2. Contohnya pertanian komersial ialah ubi kayu, lada hitam,
tebu.
3. Maharaja Abu Bakar telah menanam gambir dan lada hitam
melalui sistem Kangchu.
4. Pemodal China dan Eropah menuasai pertanian komersial
kerana mempunyai modal, teknologi, konsesi tanah yang luas dan tempoh pajakan
yang lama.
5. Pemodal British telah menguasai getah, pemodal China
pulaa menguasai gambir dan lada hitam.
6. Pada masa ini, masyarakat Melayu menjalankan ekonomi sara
diri.
d) Perkembangan
perusahaan getah.
1. Getah digunakan ketika revolusi Industri dalam industri
kereta, maka getah ditanam di Tanah Melayu.
2. pada mulanya, getah ditanam di halaman kediaman Residen
Hugh Low, Perak sebagai tanaman hiasan.
3. H.N Ridly (Pengarah Botanical Garden Singapura)
mempromosi tanaman getah dengan memberi benih percuma kepada peladang.
4. Beliau juga menemui sistem menoreh ibidem (Cara tulang
ikan hring) yang tidak merosakkan pokok.
5. Industri barangan pengguna yang memerlukan getah seperti
kasut, tayar basikal dan alat elektrik.
6. Modal milik pelabur Eropah turut mengembangkan industri
getah di Tanah Melayu, syarikat di London membawa masuk modal melalui penubuhan
syarikat perwakilan di Tanah Melayu seperti Guthrie, Sime Darby.
7. Dasar galakan British kepada pemodal asing seperti sewa
tanah dan tariff cukai yang rendah kepada pengusaha getah.
8. Kemajuan jalan raya dan kereta api telah menghubungkan
kawasan pertanian dengan pelabuhan atau pusat pentadbiran telah memudahkan
pengusaha (golongan komprador).
9. British juga membawa masuk pekerja India Selatan bekerja
di ladang getah dengan gaji yang murah.
e) Kejatuhan
perusahaan getah.
1. Kemerosotan perusahaan getah berlaku ketika Zaman
Kemelesetan Ekonomi Dunia (1929 – 1932).
2. Ini bermakna ekonomi Tanah Melayu telah mempengaruhi
perkembangan ekonomi dunia.
3. Industri getah pulih semula pda tahun 1934 kerana
pertambahan permintaan dan kawalan negara pengeluar.
4. Rancangan sekatan Stevenson diperkenalkan bagi menahan
harga getah jatuh. Prinsip rancangan ini ialah menghadkan pengeluaran getah
oleh negara pengeluar agar harga naik.
f) Perkembangan
industri perlombongan.
1. galian Tanah Melayu – contohnya bijih timah, emas, besi,
arang batu, bauskit, antimoni.
2. Bijih timah dan emas ialah galian terawal diperdagangkan
yang diusahakan secara kecil – kecilan oleh orang Melayu.
3. Bijih timah mendapat permintaan antarabangsa yang
besaringga muncul pengusaha Eropah dan China mengambil alih peranan pembesar
melayu.
4. Kedatangan pengusaha China pada awalnya dipantau oleh
pembesar Melayu. Mereka perlu mendapat kebenaran melombong dan menjual semula
hasil timah ini kepada pembesar Melayu. Harga timah ini juga ditentukan oleh
pembesar melayu.
5. Kedatangan pemodal Eropah telah menghentikan penguasaan
pembesar Melayu ini.
6. Kedatangan pemodal ini berjaya menyaingi pengusaha China
kerana mereka menguasai kapal korek yang menghasilkan pengeluaran secara besar
– besaran. Mereka berintensifkan modal, orang China berintensifkan buruh.
7. Kerajaan penjajah british juga telah meluluskan enakmen
dan undang – undang yang mewujudkan penguasaan pengusaha Eropah.
8. Terdapat juga pembesar melayu yang mengambil mudah
mencari keuntungan dengan memajakkan lombong mereka kepada saudagar China dari
Negeri Negeri Selat kerana ketiadaan modal.
9. Tanah Melayu terus menjadi pengeluar utama bijih timah
dunia sehingga Perang Dunia Kedua.
g) Pengusaha tenaga
buruh China.
1. Kedatangan buruh ini mendapat galakan British dan tidak
ditentang oleh orang Melayu.
2. Buruh China datang dari wilayah selatan China seperti
Kwangtung, Kwangsi dan Fukien.
3. Kedatangan mereka ini untuk bekerja dilombong bijih
timah.
4. Buruh China datang dengan cara sistem kredit, sebelum ke
Tanah Melayu mereka dikumpul di kampung mereka di China oleh Kheh thau (ketua).
5. Bakal imigran ini dikenali sebagai kin kheh. Ketua ini
akan mendapat upah wang bafi setiap sin kheh.
6. Seterusnya sin kheh dikawal oleh nakhoda kapal atau
agensi buruh terlebih dulu telah mendapat bayaran daripada bakal majikan sin
kheh.
7. Kemudiannya sin kheh perlu membuat perjanjian secara
bertulis atau lisan membayar hutang (kos kedatangan ke Tanah Melayu) dengan
cara bekerja di bawah bakal majikan berkenaan dalam jangka waktu tertentu.
8. Mereka akan diberikan tiket yang menyatakan pelabuhan
yang perlu dituju, di pelabuhan mereka akan diambil oleh pemborong buruh yang
menjadi orang tengah bagi mendapatkan majikan dengan bayaran tertentu.
9. Kemudian jawatan pegawai pelindung buruh dan imigran dari
China diwujudkan, mereka akan mengawasi kemasukan buruh dan imigran China ini.
10. Selepas itu sistem tiket kredit dignti dengan sistem
pengambilan kakitangan dan sistem pengambilan rumah kongsi.
11. Melalui sistem pengambilan kakitangan ini majikan yang memerlukan
buruh akan menghantar pegawainya ke China. Tambang dan pembiayaan buruh akan
ditanggung oleh majikan. Pegawai berkenaan akan mengiringi buruh – buruh hingga
ke tempat majikan.
12. Melalui sistem pengambilan rumah kongsi pula,
pengambilan buruh akan dilakukan oleh pegawai di negara china yang dilantik
oleh rumah kongsi. Pegawai tersebut akan menanggung kos membawa buruh hingga ke
rumah kongsi di Tanah Melayu. Setelah buruh diserahkan pegawai dari China
tersebut akan mendapat sejumlah bayaran tertentu.
13. Di Sarawak, imigran keturunan China Foochow secara
berkumpulan dibenarkan masuk melalui persetujuan Charles Brooke dan Wong Nai
Siong 9ketua Foochow di Sibu). Mereka ini akan menjadi buruh gambir dan lada
hitam.
h) Penggunaan tenaga
buruh India.
1. Buruh India datang untuk bekerja di ladang – ladang
getah.
2. Kedatangan mereka ini juga tidak dihalang oleh orang
Melayu dan mendapat galakan pihak British, di samping itu orang India sudah
mempunyai hubungan tradisi dengan Tanah Melayu.
3. Kemasukan buruh India melalui sistem buruh bebas atau
merdeka, sistem kontrak dan sistem kangani.
4. Melalui sisitem buruh bebas, mereka datang dengan biaya
sendiri yang diatur oleh orang atau kumpulan tertentu. Di Tanah Melayu mereka
bebas memilih tempat dan pekerjaan mereka.
5. Melalui sistem kontrak, majikan membiayai tambang ke
Tanah Melayu dan buruh India ini akan bekerja dalam tempoh masa tertentu ( 1-3
tahun) dengan gaji minimum dianggap 9 –13 sen sehari. Sistem ini amat menindas
dan dianggap perhambaan tidak ketara. Sistem ini digantikan dengan sistem
kangany.
6. Kangany bermaksud ketua, tandil atau mandur.
7. Kangany diberi kepercayaan oleh majikan dan diberi lesen
dan kemudiannya akan ke India mencari tenaga buruh. Kangany diberi wang
pendahuluan untuk membiayai kos buruh hingga ke Tanah Melayu.
8. Kangany kemudiannya dijadikan pengurus agensi membawa
masuk buruh dan akhirnya sistem ini diharamkan kerana adanya penyelewengan.
i) Penggunaan mata
wang.
1. Zaman Muzzaffar Syah Melaka – contoh wang emas, perak dan
timah yang digunakan untuk urusan perniagaan.
2. Di negeri lain – dinar emas( Kelantan ), kupang emas (
Terengganu ), jongkong tampang ( Pahang ).
3. Pedagang Eropah membawa mata wang asing contohnya mata
wang perak Sepanyolyang digunakan di Negeri – Negeri Selat dan Negeri – Negeri
Melayu.
4. Kemudiannya kerajaan British mengeluarkan wang kertas
bagi Negeri – Negeri Selat dibawah Lembaga Pesuruhjaya Wang, wang ini sahaja
yang sah digunakan ketika itu dan wang kerajaan Melayu kian pupus.
j) Institusi kewangan
atau perbankan.
1. Institusi kewangan berperanan menyediakan kemudahan
pinjaman kepada pelabur yang kemudiannya memajukan industri bijih timah dan
getah.
2. Bank memperkenalkan kaedah baru yang berorientasikan
keuntungan berasaskan kadar faedah yang tinggi.
3. Bank telah menyebabkan dana luar negara dapat disalurkan
terus ke Tanah Melayu dengan mudah dan cepat.
4. Bank telah bertindak sebagai ejen pembayar kepada
pengeksport dan pengimport dan melicinkan perdagangan antarabangsa.
5. Bank pertama di Tanah Melayu ialah Mercantile Bank.
6. Selepas Perjanjian Pangkor wujud banyak bank lain seperti
The Chartered Bank, Hong Kong dan Shanghai Bank.
7. Bank Eropah mengutamakan pedagang Eropah.
8. Pedagang tempatan mendapat perkhidmatan bank Eropah
melalaui Komprador (orang tengah) yang terdiri daripada orang tempatan yang
diberi kepercayaan oleh bank untuk menjadi penaja kepada peminjam.
9. Bank tempatan pertana ialah Kwong Yik Bank di Kuala
Lumpur, Bank of Malaya di Ipoh, Ban Hin Lee Bank di Pulau Pinang.
10. Di Sarawak – Kwong Lee Bank, Ban Chiang Bank.
11. Bank orang melayu pertama – Malay National Banking
Corporation Bhd.
k) Perkembangan
perkhidmatan insurans.
1. Antara insurans penting ialah insurans maritim,
kebakaran, hatrra, perniagaan, kemalangan dan nyawa.
2. Insurans maritim – melindungi dagangan dan kapal
pedagang.
3. Insurans kebakaran – penting kerana kebakaran kerap
berlaku contohnya kebakaran hampir seluruh Kuala Lumpur tahun 1892.
4. Peringkat awal syarikat insurans di Tanah Melayu adalah
cawangan syarikat beribu pejabat di luar negara – contohnya Boustead and
Company England.
5. Syarikat insurans tempatan contohnya Straits Insurance
Limited di Singapura.
6. Kerajaan British juga telah mengasingkan insurans nyawa
daripada insurans kebakaran.
(2) Dasar –
dasar pertanian British.
a) Dasar – dasar
pertanian British.
1. Orang melayu diperkenalkan oleh British dengan tananam
yang memepunyai pasaran seperti kopi, tembakau, getah.
2. British telah mengkomersialkan tanaman tradisional
seperti gambir dan lada hitam.
3. Tenaga buruh China dan India digunakan untuk memajukan
lagi sector perladangan.
4. Undang – undang pemilikan tanah telah diperkenalkan oleh
British, bertujuan untuk melindungi tanah orang Melayu daripada diceroboh oleh
pemodal asing. Tetapi beberapa daripada aspek undang – undang ada yang menindas
orang Melayu.
b) Pengenalan undang
– undang berhubung tanah.
1. Sebelum kedatangan British persoalan tanah tidak menjadi
masalah kepada orang Melayu kerana tanah yang luas, penduduk rendah, urusan
cukai dan kebenaran mengusahakan tanah hanya dengan pembesar Melayu. Pemilikan
tanah amat mudah iaitu pemilik tanah ialah sesiapa yang meneroka dan
mengerjakan tanah tersebut.
2. Rekod bertulis adalah elemen penting dalam mengesahkan
pemilikan tanah pada masa British.
3. Rekod ini juga digunakan dalam urusan tanah seperti
cukai, pajakan, sewa beli, jual dan beli tanah.
4. Tanah juga dilihat sebagai cagaran untuk mendapatkan
modal.
5. Undang- undangan tanah pertama ialah Peraturan Tanah
Perak. Seterusnya Kanun Tanah Selangor, Peraturan Tanah Sungai Ujong.
6. Tanah dibahagikan mengikut nilai komersial seperti tanah
ladang, pribumi dan perlombongan.
7. Kadar cukai tanah bergantung kepada jenis tanah dimiliki.
c) Kesan pengenalan
undang – undang tanah British.
1. Permohonan kebenaran mendapatkan tanah sama ada syarikat
atau individu didapati daripada Pejabat Tanah dan bukan dari pembesar Melayu
lagi.
2. Kebenaran Pejabat Tanah juga diperlukan untuk mengutip
hasil hutan seperti nipah, damar, rotan.
3. Bermakna kuasa residen negeri amat besar untuk menentukan
tanah yang boleh diberikan kepada pemodal.
4. Kelulusan tanah pula bergantung kepada modal, teknologi
dan bilangan buruh yang akan digunakan.
5. Dasar tanah British juga membawa kepada perkembangan
ekonomi wang. Di mana cukai, jual, beli, sewa ke atas tanah perlu menggunakan
wang. Mamalh orang Melayu perlu membayar cukai hasil hutan dalam bentuk wang.
6. Kesannya orang Melayu yang tiada wang meminjam daripada
orang tengah dan kemudiannya menyelesaikan menjual tanah untuk menyelesaikan
hutang mereka.
d) Undang – undang
melindungi tanah bumiputra.
1. Akta Tanah Simpanan Melayu (TSM) diperkenalkan oleh
British bagi mengelakkan tanah milik Melayu berpindah kepada orang asing.
2. Residen berhak mengisytiharkan mana – mana tanah orang
Melayu sebagai TSM untuk mengelak TSM daripada dijual, dipajak gadai, atau
ditukar milik.
3. TSM juga ingin melindungi ekonomi penjajajh, contohnya
TSm tidak boleh diusahakan tanaman komersial. TSM tidak subur dan tidak sesuai
untuk tanaman perladangan.
4. Land Order di Sarawak diperkenalkan bagi melindungi tanah
peribumi daripada dicerobohi oleh pengusaha China.
5. Di sini jaga diperkenalkan Land Settlement Order bagi
melindungi tanah peribumi daripada diceroboh.
6. Di Sarawak pemindahan hak milik tanah hanya boleh
dilakukan melalui perwarisan, bagi mengelakkan pemajakan, pemecahan dan
penjualan tanah kepada orang luar.
7. Land Order Sarawak seterusnya membhagikan tanah kepada 3
kawasan iaitu tanah campuran, tanah simpanan dan tanah pedalaman.
8. Imigran hanya dibenarkan memiliki tanah campuran sahaja,
manakala tanah simpanan dan pedalaman dilindungi.
9. Di Sabah pula, Proklamasi III Perlindungi Hak Peribumi
yang melindungi kepentingan peribumi diwartakan oleh British. Peraturan ini
menetapkan hak milik peribumi di bawah kuasa Pegawai Daerah.
10. Segala urusan jual beli tanah di Sabah dengan orang
Eropah pula perlu dimaklumkan kepada ketua peribumi. Penduduk peribumi juga
berhak menuntut ganti rugi ke atas tanah yang dijual kepada orang asing.
e) Dasar British
terhadap pekebun kecil getah.
1. Kebanyakan pekebun kecil ialah orang Melayu. British
berhasrat mengekalkan orang Melayu sebagai petani.
2. Maka Enakmen Tanah Padi diperkenalkan untuk mrnghalang
tanaman getah ditanam di kawasan tanaman padi, sekaligus mengurangkan
penglibatan pekebun kecil getah dalam penanaman padi.
3. halangan kepada orang Melayu seterusnya ialah apabila
British menaikkan premium tanah baru untuk tanaman getah.
4. Selepas itu British melarang sama sekali pembukaan tanah
baru untuk penanaman getah.
5. Pada awalnya penglibatan pekebun kecil Melayu secara
kecil – kecilan tidak mendatangkan kebimbangan kepada pengusaha Eropah.
6. Apabila ekonomi meleset dan harga getah jatuh, British
terpaksa melindungi pengusaha Eropah.
7. Antaranya dengan memperkenalkan Rancangan Sekatan
Stevenson yang menghadkan pengeluaran getah negara pengeluar.
8. Rancangan Peraturan Getah Antarabangsa pula memberi kuota
lebih tinggi kepada pekebun kecil, mereka juga ditekan kerana dianggap
mengancam pengusaha Eropah.
9. Tanaman getah yang banyak masalah ini tetap menguntungkan
orang Melayu berbanding tanaman padi.
10. Oleh itu, orang Melayu tidak berminat mengusahakan
tanaman padi.
f) Dasar tanaman
padi.
1. Minat orang Melayu kepada getah berbanding padi
membimbangkan British kerana Tanah Melayu terpaksa mengimport beras dari
Thailand, Myamnar, Indo-China.
2. Bekalan import beras ini tidak terjamin, contohnya ketika
berlaku kekurangan pengeluaran beras di Myanmar.
3. Maka petani tidak dibenarkan menaman padi di tanah sawah.
4. British menubuhkan Jabatan Parit, dan Tali Air bagi
memperbaiki sistem peparitan dan membantu tanaman padi.
5. Ini membuktikan bahawa British tidak memberi perhatian
kepada kemajuan ekonomi orang Melayu.
(3) Kesan –
kesan dasar ekonomi British.
a) Perkembangan
pembandaran.
1. Pembandaran bermaksud perubahan pekan kecil atau kampung
kepada bandar hasil pertambahan fungsi dan kegiatan ekonomi.
2. Pembandaran lebih cepat berlaku dikawasan yang menjadi
pusat kegiatan ekonomi penjajah.
3. Pekan di kawasan perlombongan biasanya mempunyai penduduk
yang kian bertambah, menjadi pusat mengumpul hasil lombong, pusat mendapatkan
keperluan harian.
4. Pekan ini kemudiannya menjadi bandar yang menjadi pusat
pentadbiran, perbankan seperti Kuala Lumpur, Taiping.
5. Bandar Miri pula berkembang kerana adanya petroleum.
6. Bandar baru muncul ini menjadi tumpuan penduduk dan
berfungsi sebagai pusat perniagaan, pentadbiran.
7. Bandar ini lengkap dengan kemudahan jalan raya, sekolah,
air, elektrik, pusat kesihatan, dan institusi kewangan.
8. Bandar – bandar ini kebanyakkanya didiami oleh orang
China, sebaliknya orang Melayu dan India menetap di luar bandar.
9. Bandar baru pesat kerana adanya kemajuan pengangkutan dan
mempunyai rangkaian jalan raya dan kereta api.
10. Hasil getah dan bijih timah turut mengembangkan bandar
pelabuhan kerana keperluan eksport seperti pelabuhan Klang, Pulau Pinang.
11. Bandar Kuching pula muncul kerana kemajuan tanaman
gambir dan lada hitam.
12. walau bagaimanapun kemudahan infrastuktur ketika
pemerintahan British tidak melibatkan kawasan luar bandar khususnya di kawasan
pantai timur Tanah Melayu.
b) Pembentukan
masyarakat berbilang kaum.
1. Kedatangan imigran China dan India kerana keperluan
tenaga manusia khasnya perlombongan dan perladangan.
2. Kedatangan imigran yang berlipat kali ganda banyaknya
ketika British telah membentuk masyarakat berbilang kaum di tanah Melayu.
3. Semasa British petempatan dan kegiatan ekonomi berasaskan
kaum, Melayu bertani di luar bandar, Cina berniaga dan melombong di bandar dan
kawasan perlombongan. India menoreh getah di ladang.
4. Bahasa pertuturan mereka mengikut bahasa ibunda masing –
masing.
5. Pada masa ini tidak wujud interaksi dan perpaduan antara
kaum.
c) Perkembangan sistem
pendidikan vernakular.
1. Sistem ini menggunakan bahasa ibunda sebagai bahasa
penghantar dan tidak memupuk perpaduan kaum.
2. Pendidikan Melayu tradisional – mempelajari al- Quran,
bahasa Arab, ilmu agama, membaca, menulis dan mengira di surau, masjid dan
sekolah pondok.
3. Sekolah melayu – contohnya di Singapura, Seberang Prai,
Kuala kangsar yang dijalankan di peringkat rendah sekadar menjadikan mereka
petani yang lebih baik daripada bapanya.
4. Maktab Perguruan Sultan Idris – melatih guru Sekolah Melayu.
5. Kolej Melayu Kuala Kangsar – sekolah untuk golongan elit
Melayu.
6. Sekolah Tamil – disediakan oleh British di bandar dan
pengusaha ladang membiayai sekolah di ladang. Ia berorientasikan negara India,
di mana sukatan, buku, guru dari India dan menggunakan bahasa Tamil.
7. Sekolah Cina – dibiayai oleh saudagar dari China. Ia juga
menggunakan sukatan, buku, guru dari negara asal (China) dan menggunakan dialek
cina masing – masing. Selepas adanya pengaruh komunis British mengawal sekolah
ini.
8. Sekolah Inggeris – peringkat awal diusahakan oleh
mubaligh dan badan sukarela. Sekolah ini sekolah elit yang terletak di bandar
dan pelajarnya di kalangan orang atasan. Kurikulumnya disusun mengikut sistem
pendidikan di England.
9. Universiti Malaya – diusahakan oleh British di Singapura
tetapi agak lewat.
d) Perkembangan
sektor perkilangan.
1. Pada awalnya British terlalu menumpukan kepada eksport
getah dan bijih timah, hampir semua barangan kilang diimport.
2. Barangan kilang yang diimport seperti pakaian telah
bersaing hebat dengan perkilangan tradisional tempatan seperti batik, sutera.
3. Kasut getah – contohnya kilang Syarikat Fung Keong dan
Syarikat Bata di Klang.
4. Kilang membina kapal korek, kapal kecil dan mesin
memproses getah – Syarikat United Engineers.
5. Kilang mengetin nanas – diusahakan oleh bangsa Perancis
di Johor.
6. Sektor ini dikuasai oleh pengusaha Eropah dan Cina,
sementara orang Melayu tercicir.
e) Sistem
pengangkutan dan perhubungan.
1. Jalan kereta api dibina untuk mempercepatkan pengangkutan
bijih timah ke pelabuhan untuk dieksport, contohnya Taiping ke Port eld,
Seremban ke Port Dickson, Kuala Lumpur ke Port Swettenham.
2. Jalan kereta api turut dihubungkan dari Seberang Perai
hingga ke sempadan Siam.
3. Kemudiannya ke pantai timur dari gemas, Pahang, Kelantan
ke sempadan Siam.
4. Seterusnya disambung ke selatan hingga ke Singapura.
5. Pengangkutan kereta api juga menggalakkan pembukaan tanah
baru di pedalaman dengan tanaman getah
6. Kereta api juga dapat membawa muatan yang banyak.
7. Di samping itu, jalan denai dan kereta lembu yang
digunakan untuk mengangkut bijih timah dan getah ke pangkalan sungai telah
digantikan dengan jalan raya.
8. Jalan raya terus berkembang khasnya apabila kenderaan
bermotor diperkenalkan.
9. Beberapa rangkaian jalan raya disiapkan, contohnya dari
Seberang Prai ke Melaka, Perlis ke Singapura, Kuala Lumpur ke Kuantan.
10. Sistem perhubungan – contohnya telegraf, telefon, pos.
11. Kemudahan pengangkutan dan perhubungan di Pantai Timur
Tengah Melayu ketinggalan kerana kurangnya pembangunan ekonomi.
f) Perkhidmatan
kesihatan.
1. Kedatangan imigran menyebabkan kesesakkan penduduk dan
berlaku pelbagai penyakit berjangkit kerana temapt tinggal yang kotor dan air
yang tidak bersih.
2. Hospital kerajaan terawal dibina di Taiping dan Kuala
Lumpur.
3. Pusat perubatan pula dibina di Batu Gajah, Kuala Kangsar
dan Kuala Lumpur.
4. Pusat perubatan kecil pula di Pahang dan Negeri Sembilan.
5. Hospital di Sabah – Jesselton, Sandakan, Tawau.
6. Perkhidmatan perubatan di Sarawak di Kuching dan pusat
perubatan kecil di Sibu dan Sri Aman.
7. Hospital swasta – contohnya Hospital Tung Shin di Kuala
Lumpur memberi khidmat khasnya kepada pelombong.
8. Institut Penyelidikan Perubatan di Kuala Lumpur –
mengkaji punca penyakit dan langkah – langkah pencegahannya.
9. Sanitary Board – lembaga yang menjaga kebersihan dan
kesihatan awam di bandar Kuala Lumpur. Fungsi lembaga ini kemudiannya terpecah
dua dan kepada dua bahagian iaitu Sanitary Board menjaga kebersihan bandar dan
Jabatan kesihatan menjaga kesihatan.